რენესანსის ეპოქა, თავისი სწრაფვით სილამაზისა და ფუფუნებისკენ, საუკეთესო დრო იყო იუველირული ხელოვნების განვითარებისთვის. ამ ეპოქაში კიდევ ერთი საინტერესო ფაქტი მოხდა

იუველირულმა ხელოვნებამ სულ უფრო  საერო ხასიათი მიიღო.

იმიტომ რომ ჯერ კიდევ 14 საუკუნეში იუველირების მთავარი დამკვეთი ეკლესია იყო.

რენესანსის ეპოქამ, თავისი თაყვანისცემით ანტიკური ხელოვნების მიმართ, ახალი თემები და ფორმები მოიტანა.

სამკაულები მხოლოდ ხელმწიფეთა  და დიდებულთა პრეროგატივა იყო, მათ ინახავდნენ და თაობიდან თაობას გადასცემდნენ.

16 საუკუნებში, ახალ მოდასთან ერთად, ძველი სამკაულები დაუნანებლად გადაადნეს და მათგან ახალი, მოდური სამკაულები გააკეთეს.

ძალზედ პოპულარული გახდა ძეწკვები ძვირფასი თვლებით.

და ეგრეთ წოდებული “ფავორები” საკუთარი ან შეყვარებულის ინიციალებით.

განსაკუთრებით უყვარდათ მარგალიტები. კონკისტადორებმა ამერიკიდან 2 ტონამდე მარგალიტი ჩამოიტანეს.

გაჩნდა მოდა არასწორი ფორმის მარგალიტებზე, რომლისგანაც ფიგურებს აკეთებდნენ.

16 საუკუნის იუველირულ მოდაში ორი მიმართულება იყო: ესპანური და გერმანული.

განთქმულნი იყვნენ ნიურენბერგის იუველირები. მაშ შორის ყველაზე გამოჩენილი – ვენცელ იამნიცერი, რომელმაც საოჯახო ბიზნესი შექმნა.

16 საუკუნეში იუველირული ნაკეთობები სიმდიდრის დენონსტრაციის გარდა ნამდვილ ხელოვნებად იქცა.

ფლორენციელი მედიჩები, განთქმულნი თავიანთი სიმდიდრით, მფარველობდნენ ხელოვანებს და აგროვებდნენ ხელოვნების ნიმუშებს, მათ შორის, სამკაულებს. ზოგიერთმა მათგანმა ჩვენს დრომდე მოაღწია.

 

გულსაკიდები 16 ს. ყველაზე გავრცელებული სამკაული იყო. მას ატარებდნენ როგორც ქალები, ასევე კაცები.

გემების თემა კოლუმბის აღმოჩენების მერე გახდა პოპულარული.